De Canadese guldenroede is ooit vanuit Noord-Amerika en Canada ingevoerd als bijenplant. In oudere stadstuinen en op boerenerven is het een vaste gast.
De Germanen gebruikten het kruid lang geleden om wonden te behandelen. Daar dankt hij ook zijn bijnaam “wondkruid” aan. In de Middeleeuwen werd guldenroede verwerkt in een zalf voor het behandelen van wonden.
Het is een echte vriend van bijen, vlinders en andere nuttige insecten. Helaas geen vriend van mensen die last hebben van hooikoorts. Zijn stuifmeel is één van de oorzaken van hooikoorts.
(Bron: https://kruidenvrouwtje.nl/kruiden/guldenroede/)
Van verse hondsdraf kan ‘thee’ worden getrokken met een aangenaam kruidige smaak die ligt tussen die van groentenat en munt. De plant werd als geneeskrachtig kruid toegepast bij luchtwegklachten, jeuk en verwonding. Door de Saksen werd het gebruikt bij het brouwen van bier.
